پيام

شهاب افشار
93/6/8

+ *بچه هايي که از کنارش ميگذشتند با حـسـرتـ به او نـگـاه ميکردند ، اطرافـ او پر بود از اسبابـ بازي هاي کـوچـکـ و رنـگـي .. چـنـد دقـيـقـه بـعـد کودکـ بساطش را از گوشه خيابان جمع کرد مـدرسـه اش ديـر شـده بـود ..* + ي وقتايي اين بچه هاي کار رو به بچه هامون که هر روز بهانه اسباب بازي و تبلت و گوشي جديد ميگيرند نشون بديم . خودشون متوجه ناز و نعمتي که توش غوطه ور هستند ميشند .

فدک الزهرا .س. 93/6/13

*نترسيد ؛ سلامت رواني شون هم به خطر نخواهد افتاد!*

@};-

به نظر من پيشنهاد شما غلط هستش

چرا دوست عزيز ؟

به نظر من محبت کردن به بچه بايد در اندازه متاسب باشه ولي معنيش اين نيست که ما سختي زندگي بچه هاي ديگه رو بهش نشون بديم اگه ما کمک کردن رو به فرزندمون ياد بديم مي تونه خيلي مفيد تر باشه و همچنين اگه مسئولين مملکتمون اين صحنه ها رو ببينند

بچه هاي کار اگه هر روز ببينن کساني از اون بهتر دارن براي درس عبرت نگاش ميکنن،افسرده ميشه.اين جوانمردي نيست که از اين بچه ها براي تربيت بچه هاي خانوادمون استفاده کنيم.به نظر من بهتره يادشون بديم که دست اونا رو بگيرن...